ശ്രീകൃഷ്ണജയന്തി (കൃഷ്ണനെ അറിയാതെ)

അങ്ങനെ ഇക്കൊല്ലത്തെ ശ്രീകൃഷ്ണജയന്തിയും കഴിഞ്ഞു. 

ഭഗവാൻറെ അവതാരങ്ങളിൽ പൂർണ്ണാവതാരമായിട്ടുള്ളത് കൃഷ്ണൻ മാത്രം (അവതാരങ്ങളെ പറ്റി മുൻപ് എഴുതിയിരുന്നു. വേണമെങ്കിൽ  വായിക്കാം https://puttunninotes.blogspot.com/2021/11/blog-post.html). നമ്മളൊക്കെയും ഭഗവാന്റെ അവതാരങ്ങൾ തന്നെ. അതായത് നമ്മളേവരിലും ഈശ്വരന്റെ പ്രഭാവമുണ്ട്.  പക്ഷെ, നമ്മൾ അതറിയുന്നില്ല. എന്ത് കൊണ്ട്? 

 

അതിന് കാരണം ഇതാണ് - മിക്കവാറും മനുഷ്യന്മാരുടെ ശ്രദ്ധ താഴെ പറയുന്ന മൂന്ന് കാര്യങ്ങളിലാണ്. ഇവയെ താപത്രയം എന്ന് പറയുന്നു

- ശരീരം

- ശരീരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വ്യക്തികൾ (ഭാര്യ, മക്കൾ, മാതാപിതാക്കൾ)

- അവനവന്റെ വസ്തുക്കൾ (കാർ, ഫോൺ, ജോലി, പദവി) 

 

ഇവ മൂന്നിലുമാണ് മനുഷ്യന്റെ ചിന്തകൾ വ്യാപാരിക്കുന്നത്. അതിനാൽ അവന്റെ ആശ്രയം എല്ലായിപ്പോഴും ഈ മൂന്ന് കാര്യങ്ങളിലാണ്. സ്വന്തം സുഖത്തിനു വേണ്ടിയും, ദുഖമോ/വിഷമമോ ഉണ്ടാകുന്പോൾ സമാധാനത്തിന് വേണ്ടിയും ഈ മൂന്ന് കാര്യങ്ങളെയാണ് മനുഷ്യൻ ആശ്രയിക്കുന്നത്. (ഉദാഹരണം: വിഷമം വന്നാൽ സിനിമ കാണുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ സുഹൃത്തുക്കളോട് സംസാരിക്കുന്നു. സന്തോഷം ഉണ്ടാവാൻ കൂട്ടുകാരെ ആശ്രയിച്ച് ഒരു ടൂറിന് പോകുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ മുഖത്ത് makeup ഇടുന്നു). പക്ഷെ ഇതൊന്നും ശാശ്വതമായി നിലനിൽക്കുന്നതല്ല. അത് ജീവിതാനുഭവങ്ങളിൽ നിന്ന് എല്ലാവർക്കും സുപരിചിതമായിരിക്കുമല്ലോ. (ഉദാഹരണം: കൂട്ടുകാർ എന്നും കൂടെ ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്നില്ല, എത്ര makeup ഇട്ടാലും സൗന്ദര്യം കൂടാത്ത അവസ്ഥയിൽ ശരീരം എത്തിച്ചേരും, ആശ്രയമായി കരുതുന്ന ഭാര്യയോ ഭർത്താവോ എന്ന് വേണമെങ്കിലും മരിച്ചു പോയേക്കാം). നാം ആശ്രയമായി കരുതുന്നതൊന്നും നമുക്ക് ശാശ്വത സമാധാനം തരുന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല, അത് മനസ്സിലാകാത്ത മനുഷ്യൻ അവയുടെ പിന്നാലെ  നിർത്താതെ ഓട്ടപ്പാച്ചിൽ നടത്തിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയുള്ള ഓട്ടാപ്പാച്ചിലിൽ (അല്ലെങ്കിൽ മായയിൽ), അവനവനിൽ ഉള്ള ഈശ്വരപ്രഭാവത്തെ കണ്ടെത്തുക എന്നത് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. അത് കൊണ്ടാണ്, നമ്മളിലൊക്കെ ഈശ്വരപ്രഭാവമുണ്ടെങ്കിലും, നമ്മുടെ വാക്കിലോ, പ്രവർത്തികളിലോ ഒന്നും ആ പ്രഭാവം പ്രകടമാകാത്തത്.

 

ശ്രീരാമനും, പരശുരാമനുമൊക്കെ ഭഗവാന്റെ അവതാരങ്ങളായിരുന്നെങ്കിലും അവരൊന്നും പൂർണ്ണാവതാരമായിരുന്നില്ല. ജീവിതത്തിന്റെ അപൂർവ്വം ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ അവർക്ക് വികാരത്തിന് അടിമപ്പെടേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. വിവേകത്തിൽ നിന്ന് മാറി വികാരം ജീവിതത്തെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന അവസ്ഥ. (ഉദാഹരണം: ദശരഥന്റെ മരണവാർത്ത കേട്ട് ശ്രീരാമൻ തകർന്നു. ശ്രീരാമന് ദുഃഖമെന്ന വികാരത്തിന് കീഴടങ്ങേണ്ടി വന്നു. സീതയെ രാവണൻ അപഹരിച്ചപ്പോൾ ശ്രീരാമൻ തകർന്നു). പക്ഷെ, ജീവിതത്തിൽ എന്ത് വന്നാലും ഒരിക്കൽ പോലും വിവേകത്തിൽ നിന്ന് മാറി വികാരത്തിന് കൃഷ്ണൻ വശംവദനായിട്ടില്ല. അതിനാൽ തന്നെ, ഈശ്വരന്റെ പരിപൂർണ്ണ പ്രകടനമായിരുന്നു കൃഷ്ണന്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ. കൃഷ്ണന്റെ വാക്കിലും പ്രവർത്തിയിലും ചിന്തകളിലും ഒക്കെ ഈശ്വരപ്രഭാവം നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്നു. അത് കൊണ്ടാണ് കൃഷ്ണനെ പൂർണ്ണാവതാരമായി കണക്കാക്കുന്നത്. 

 

പക്ഷെ, ഇതൊന്നും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ള ശ്രീകൃഷ്ണജയന്തി ആഘോഷങ്ങളൊന്നുമല്ല മിക്കവാറും ആൾക്കാരും കൊണ്ടാടുന്നത്. അമ്പലത്തിൽ പോകുക, മധുരപലഹാരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുക, കൃഷ്ണന്റെ ബാലലീലകളെ ഓർക്കുക.. അങ്ങനെ, വളരെ primitive ആയ ആഘോഷങ്ങൾ മാത്രമാണ് എല്ലാ കൊല്ലവും ഉണ്ടാകുന്നത്. അത് കൂടാതെ, മറ്റു ചിലർ കൃഷ്ണന് 16008 ഭാര്യമാർ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നും, ചിലർ അത് പൊക്കിക്കൊണ്ടുവന്ന് കൃഷ്ണനെ ഇടിച്ച് താഴ്‌ത്തിയും ഒക്കെ പോസ്റ്റുകളിടുന്നു. ഭാരതീയർക്ക് ഭാരതത്തിന്റെയും ആ സംസ്കാരത്തിന്റെയും വില അറിയില്ല എന്ന രീതിയിലുള്ള ആഘോഷങ്ങളും മെസ്സേജുകളും മാത്രം. 

 

കൃഷ്ണൻ ആരാണ്.. എന്താണ് എന്ന് വ്യക്തമായി മനസ്സിലാകണമെങ്കിൽ ഭാഗവതം പത്തും, പതിനൊന്നും സ്കന്ദങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കണം.

 

- പത്താം സ്കന്ധത്തിൽ, കൃഷ്‍ണന്റെ ജനനം, കൗമാരം, യവ്വനം എന്നീ സമയത്തുള്ള കൃഷ്ണന്റെ ജീവിതത്തെ കാണിക്കുന്നു. കൃഷ്ണൻ വെണ്ണ കക്കുന്നതും, ഗോപികമാരുടെ കൂടെ രാസലീല ആടുന്നതുമൊക്കെ പത്താം സ്കന്ധത്തിൽ വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നു. ഓരോന്നിന്റെ പിന്നിലും വളരെ ആഴത്തിലുള്ള ഫിലോസഫി ഉണ്ടെന്നുള്ളതാണ് വാസ്തവം. രാസലീലക്ക് പിന്നിലും, കൃഷ്ണൻ പല അസുരന്മാരെ കൊല്ലുന്നതിന്റെ പിന്നിലും, നാം മനസ്സിലാക്കേണ്ട പല തത്വങ്ങളുമുണ്ട്. അതൊന്നും മനസ്സിലാക്കാതെ പെണ്ണുങ്ങളുടെ പിന്നാലെ കാമവെറി പൂണ്ടു ഓടി നടന്ന കോമാളിയായിരുന്നു കൃഷ്ണനെന്ന പോലെയാണ് പല മെസ്സേജുകളും. ഇതിന്റെ പിന്നിലെ തത്വങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നവർക്ക് അവരുടെ മനസ്സിലെ അനവധി വികലതകളെ ഇല്ലാതാക്കാൻ സാധിക്കും. 

 

- പതിനൊന്നാം സ്കന്ധത്തിൽ (ഇതിനെ മുക്തിസ്കന്ധം എന്ന് പറയുന്നു), സ്വന്തം കുലം തമ്മിൽ തല്ലി  നശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്പോൾ കൃഷ്ണൻ ദ്വാരക വിട്ടു പോകാറായപ്പോൾ, കൃഷ്ണന്റെ ഏറ്റവും നല്ല സുഹൃത്തായ ഉദ്ധവൻ തകർന്നു. അർജുനൻ പോലും ഉദ്ധവരുടെയത്ര കൃഷ്ണനോട് അടുത്തിരുന്നില്ല. കൃഷ്ണൻ ഇല്ലാതായാൽ എന്ന ചിന്ത ഉദ്ധവരെ തകർത്തു. അങ്ങനെയുള്ള ഉദ്ധവരെ ഉയർത്താൻ, കൃഷ്ണൻ ഉദ്ധവർക്ക് കൊടുക്കുന്ന ഉപദേശമാണ് ഉദ്ധവ ഗീത. ഇത് ഭഗവദ് ഗീതയെക്കാൾ ഗംഭീരം തന്നെ. (ഇങ്ങനെയൊരു ഉദ്ധവനുണ്ടെന്നും ഉദ്ധവഗീതയുണ്ടെന്നും മിക്കവർക്കും അറിയില്ല).

 

പത്താം സ്കന്ധത്തിലെ, കൃഷ്ണന്റെ ബാലലീലകളും, രാസലീലയുമൊക്കെ മറ്റുള്ളവരെ കൃഷ്‌ണനിലേക്ക് ആകർഷിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഉള്ളതാണ്. ഒരിക്കൽ ആകർഷിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ആ ബാലലീലകളെ വിട്ട് തത്വങ്ങളിലേക്ക് കടക്കണം. പക്ഷെ, ഭൂരിപക്ഷം ആൾക്കാരും ബാലലീല, രാസലീല, ഗോപികമാർ എന്നിവയിലെ "തത്വത്തെ ഊറ്റിക്കളഞ്ഞ ചണ്ടിയായ കഥകൾ" എന്ന ആദ്യത്തെ പടിയിൽ തന്നെ നിൽക്കുന്നു. മുകളിലോട്ടുള്ള സ്റ്റെപ്പ് വയ്ക്കാൻ ആരും തയ്യാറാകുന്നില്ല. ആ സ്റ്റെപ്പ് വച്ചാൽ മാത്രമേ, പതിനൊന്നാം സ്കന്ധത്തിലൂടെ - 'കൃഷ്ണൻ ഒരു ഗുരുവാണ്' - എന്ന വളരെ പ്രധാനമായ ഒരു കാര്യത്തെ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കൂ. നമ്മളെ ഉയർത്തുന്നവനാണ് ഗുരു. അത് കൊണ്ട്, കൃഷ്ണനെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചാൽ, കൃഷ്ണൻ ജീവിച്ച് കാണിച്ച് തന്ന തത്വങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയാൽ നമ്മളും ഉയരും.. എങ്ങോട്ടു ഉയരും? നമ്മൾ ഈശ്വരനിലേക്ക് ഉയരും.. എന്ന് പറഞ്ഞാൽ, താപത്രയത്തിൽ മുങ്ങിത്തപ്പുന്ന നമ്മൾ ഉയർന്ന്, നമ്മളിലെ ഈശ്വരപ്രഭാവത്തെ തിരിച്ചറിയും. ഇപ്പോൾ ഉള്ള രാക്ഷസസ്വഭാവങ്ങൾ ഇല്ലാതായി നമ്മളുടെ വാക്കിലും പ്രവർത്തികളിലും ഈശ്വരീയത നിറയും.

 

അടുത്ത ശ്രീകൃഷ്ണജയന്തി ആവുന്പോഴേക്കും, കൃഷ്ണൻ എന്താണ് ആരാണ് എന്നൊക്കെ മനസ്സിലാക്കി.. കൃഷ്ണനെ നിന്ദിക്കാതെ, ഒരു ആശ്രയമായി, ഗുരുവായി കണ്ട്, തന്നിലുള്ള ഈശ്വരപ്രഭാവത്തെ തിരിച്ചറിയാനുള്ള ശ്രമം നടത്താൻ നമ്മളെല്ലാവർക്കും പ്രചോദനമുണ്ടാകട്ടെ, എന്ന് ആശംസിച്ചുകൊണ്ട്.. നിർത്തുന്നു 

 

[08182022]