Saturday, January 23, 2021

ദ്രോണരും ഏകലവ്യനും

ഇതിഹാസങ്ങളിലെ സംഭവങ്ങളെ പറ്റി പലർക്കും തെറ്റിദ്ധാരണ ഉണ്ടാകുന്നത്  എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന്,  "ചരിത്രം, ഇതിഹാസങ്ങൾ, തെറ്റിദ്ധാരണകൾ" എന്ന ലേഖനത്തിൽ ഞാൻ എഴുതിയിരുന്നു.  ജീവിതമൂല്യ സംപുഷ്ടമായ ചരിത്രവിവരണമാണ് ഇതിഹാസങ്ങൾ. അതിലെ ജീവിതമൂല്യങ്ങളെ മുഴുവൻ തഴഞ്ഞ്, വെറും സംഭവങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ചരിത്രമാക്കി പറയുന്നത് കൊണ്ടാണ് പലർക്കും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നത്. 

അതിന്റെ ഒരു ഉത്തമ ഉദാഹരണമാണ് മഹാഭാരതത്തിലെ ദ്രോണരും ഏകലവ്യനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം. 

ഒരു കാട്ടാളനായിരുന്ന ഏകലവ്യൻ അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യ പഠിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവുമായി ദ്രോണരെ സമീപിക്കുന്നു. ഏകലവ്യൻ ഒരു താഴ്ന്ന ജാതിയിൽ പെട്ട ആളായതുകൊണ്ടു ദ്രോണർ അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യകൾ പഠിപ്പിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുന്നു. ഏകലവ്യൻ ദ്രോണരുടെ ഒരു പ്രതിമയുണ്ടാക്കി അതിനെ സാക്ഷി നിർത്തി സ്വയം അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യ പഠിച്ച് അർജുനനേക്കാളും മിടുക്കാനാകുന്നു. ഏകലവ്യൻ ഇങ്ങനെ പഠിക്കുന്നത് ദ്രോണർ അറിയുന്നില്ല. ഒരു ദിവസം ദ്രോണരും അർജുനനും ഇത് മനസ്സിലാക്കുന്നു. അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യയിൽ തന്നേക്കാൾ മിടുക്കനായ മറ്റൊരാളെ കണ്ട,  മനസമാധാനം നഷ്ടപ്പെട്ട അർജുനന്റെ നിർബന്ധപ്രകാരം ദ്രോണർ ഏകലവ്യന്റെ തള്ളവിരൽ ഗുരുദക്ഷിണയായി ചോദിക്കുന്നു. ദ്രോണരോട് അതി തീവ്രമായ ഗുരുഭക്തിയുള്ള ഏകലവ്യൻ യാതൊരു മടിയും കൂടാതെ തള്ളവിരൽ മുറിച്ചുകൊടുക്കുന്നു. അങ്ങനെ അർജുനൻ ഏറ്റവും നിപുണനായ  വില്ലാളിയായി തുടർന്നു. (ഏതാണ്ട് ഇതുപോലെയൊക്കെ ആയിരിക്കും മിക്ക ആൾക്കാരും മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത്)

ഈ ബന്ധത്തെ പറ്റി പലർക്കും പല തരത്തിലുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണകളുണ്ട്‌. അതിൽ ചിലത്.. 
- ജാതീയമായ അവഗണന. ഇതിനെ, രാഷ്രീയമായി വ്യാഖ്യാനിച്ച്, ഒരു കാട്ടാളനായ (താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരനായ) ഏകലവ്യനോട് ഉന്നത കുലജാതനായ (ബ്രാഹ്മണൻ) ദ്രോണർ വളരെ അനീതി കാണിച്ചു എന്ന്  വ്യാഖ്യാനിച്ച് സംതൃപ്തി നേടുന്നവരുണ്ട്.   രാഷ്രീയക്കാരുടെയും മറ്റു പലരുടെയും പ്രിയപ്പെട്ട ഒരു പോയിന്റ് ആണിത്. 
- അർജുനനോടുള്ള ദ്രോണരുടെ അതിരുകടന്ന പക്ഷപാതം (അത് കൊണ്ടാണ് ദ്രോണർ ഏകലവ്യന്റെ തള്ളവിരൽ ചോദിച്ചതും, ഏകലവ്യനെ അന്പെയ്യാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയിലാക്കിയതും)
- മേല്പറഞ്ഞ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ട്, ദ്രോണർ ഒരു നല്ല വ്യക്തിയല്ല. ഒരു നല്ല ഗുരുവല്ല. 
- ചോദിച്ചപ്പോഴേക്കും വിരൽ മുറിച്ചുകൊടുത്ത ഏകലവ്യൻ എത്ര നല്ലവൻ... ഇങ്ങനെ ഏകലവ്യനെ പോലെയുള്ള നല്ലവരെ ചതിച്ച കഥാപാത്രങ്ങളുള്ള മഹാഭാരതം അത്രക്ക് നല്ലതൊന്നുമല്ല. 

താഴ്ന്ന ജാതി, മേലെയുള്ള ജാതി 
------------------------------------------
ഏകലവ്യൻ ഒരു താണ ജാതിക്കാരനാണോ? ഏകലവ്യൻ നിഷാദ രാജാവ് ഹിരണ്യധനുസ്സിന്റെ (വളർത്തച്ഛൻ) പുത്രനാണ്... ഒരു രാജകുമാരനാണ്.  അവർ ദളിതരെപോലെയുള്ളവരൊന്നുമല്ല. ക്ഷത്രിയരോട് തുല്യർ തന്നെയാണ്. അപ്പോൾ ദ്രോണർ ജാതീയമായി അവഗണിച്ചു എന്ന് പറയുന്നതിലൊന്നും കാര്യമില്ല.

ദ്രോണർ എന്ത് കൊണ്ട് ഏകലവ്യനെ പഠിപ്പിച്ചില്ല?
--------------------------------------------------------------
ദ്രോണർ പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് ഏകലവ്യനെ പഠിപ്പിച്ചില്ല. ദ്രോണർ ഏകലവ്യനോട് പറഞ്ഞത് ഏതാണ്ടിതുപോലെയാണ്.. "ഞാൻ നിന്നെ പഠിപ്പിക്കില്ല. കാരണം, നീ നിഷാദവംശത്തിൽ പെട്ട നിഷാദപുത്രനാണ്. നിനക്ക് നിന്റേതായ ഒരു പാരന്പര്യമുണ്ട്,  പൈതൃകമുണ്ട്. അതെപ്പോഴും മുന്നിൽ നിൽക്കും.. ഇന്നത് മുന്നിൽ കാണുന്നില്ലെങ്കിലും ഭാവിയിൽ തീർച്ചയായും അതുണ്ടാകും. ഞാൻ പഠിപ്പിക്കുന്ന ഹസ്തിനപുരത്തിലെ കൗരവരുടെയും പാണ്ഡവരുടെയും പൈതൃകവും പാരന്പര്യവും വേറെയാണ്. അതുകൊണ്ട്, നിന്റെ ജീവിതവും കൗരവപാണ്ഡവരുടെ ജീവിതവും വേറെ തരത്തിലാണ്. നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ആശയസംഘട്ടനങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യത വളരെയധികമാണ്. ഞാനിപ്പോൾ പഠിപ്പിക്കുന്ന ശിഷ്യന്മാരുടെ (കൗരവരുടെയും പാണ്ഡവരുടെയും) നന്മയെ ഓർത്ത് നിന്നെ ശിഷ്യനായി സ്വീകരിക്കുന്നില്ല". 

ഇങ്ങനെ ദ്രോണർ പറഞ്ഞതിലെന്താണ് തെറ്റ്. വേറൊരു രീതിയിൽ നോക്കിയാൽ.. വളരെ കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം, മഗധ രാജ്യത്തിലെ രാജാവായിരുന്ന ജരാസന്ധൻ, യുധിഷ്ഠിരൻ ചെയ്ത അശ്വമേധ യാഗത്തിനുള്ള ഒരു പ്രധാന എതിരാളിയായിരുന്നു. ഈ ജരാസന്ധനെയാണ് ഭീമൻ കൃഷ്ണന്റെ സഹായത്തോടെ വധിച്ചിട്ടുള്ളത്. കൂടാതെ ജരാസന്ധൻ കർണ്ണനുമായി യുദ്ധം ചെയ്ത് തോറ്റിട്ടുണ്ട്. ഈ ജരാസന്ധന്റെ സേനാധിപതി ആയിരുന്നു ഏകലവ്യന്റെ വളർത്തച്ഛനായ ഹിരണ്യധനുസ്സ്. അതുകൊണ്ട്, പാണ്ഡവരും കൗരവരുമായി ആശയസംഘട്ടനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്ന മറുഭാഗത്തിന്റെ പരന്പരയിൽ പെട്ടയാളാണ് ഏകലവ്യൻ. അങ്ങനെയൊക്കെ ആയിത്തീരാൻ സാധ്യതയുള്ള ഒരാളെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടും കൗരവർക്കും പാണ്ഡവർക്കും ഭാവിയിൽ പ്രശ്നമാകുമെന്ന് ദ്രോണർക്ക് ദീർഘദൃഷ്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു.

ജനാധിപത്യ ഭരണമുള്ള ഇക്കാലത്ത്, ആർക്കെങ്കിലും വിദ്യാഭ്യാസം നിരസിച്ചു എന്ന് കേട്ടാൽ ചോര തിളക്കും. പക്ഷെ, മഹാഭാരതം ജനാധിപത്യ ഭരണമുള്ള കാലത്തല്ല ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്. രാജഭരണം ഉള്ള കാലത്തായിരുന്നു.കൂടാതെ, ദ്രോണർ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നത്  (a+b)^2  = a^2  + 2ab + b^2 അല്ല. ആളെ കൊല്ലുന്ന വിദ്യയാണ് പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നത്. അത് ഒരിക്കൽ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്താൽ തിരിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റില്ല. അക്കാലത്ത് ഗുരുക്കൾ, ആത്മസംയമനവും മനോനിയന്ത്രണവും ഉള്ള ശിഷ്യർക്ക് മാത്രമേ മാരകമായ ആയുധങ്ങളും വിദ്യകളും പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നുള്ളൂ. ഉദാഹരണത്തിന്, ദ്രോണർ സ്വന്തം മകനായ അശ്വത്ഥാമാവിന് പഠിപ്പിച്ചു കൊടുക്കാത്ത പല വിദ്യകളും അർജുനന് പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു. കാരണം, അർജുനന് ആ അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യകൾ വേണ്ട സമയത്ത് മാത്രം ഉപയോഗിക്കാനുള്ള സംയമനം ഉണ്ടായിരുന്നു. അശ്വത്ഥാമാവിന് അങ്ങനെയുള്ള ഒരു സംയമനം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്ന് ദ്രോണർക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. ഭാവിയിൽ ഏകലവ്യൻ കാണിച്ചുകൂട്ടിയ കാര്യങ്ങൾ നോക്കുന്പോൾ ഏകലവ്യന് അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യകൾ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് എന്ത് കൊണ്ടും സമൂഹത്തിനും കുരുവംശത്തിനും ഹസ്തിനപുരത്തിനും അപകടം വരുത്താൻ സാധ്യത ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു എന്ന ദ്രോണരുടെ ദീർഘ ദൃഷ്ടിയെ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കിത്തരുന്നു. 

ഏകലവ്യന്റെ തിരസ്കാരം  
------------------------------
ദ്രോണർ ഏകലവ്യനെ തിരസ്കരിച്ചു. അതുകൊണ്ടല്ലേ, ദ്രോണരുടെ പ്രതിമ വച്ച് ഏകലവ്യൻ വിദ്യ അഭ്യസിച്ചത്. ഇക്കാലത്തെ ജീവിതം വച്ച് നോക്കുന്പോൾ അതിൽ വലിയ തെറ്റൊന്നും തോന്നില്ലെങ്കിലും, ദ്രോണർ എന്ന ഒരു ഗുരു ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഏകലവ്യൻ ഇങ്ങനെ വിദ്യ പഠിക്കില്ലായിരുന്നു. അപ്പോൾ ദ്രോണർ തിരസ്കരിച്ചാൽ.. പഠിപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാൽ.. പിന്നെ ഏകലവ്യൻ ദ്രോണരെ ആലോചിച്ച് വിദ്യ സന്പാദിക്കുന്നത് ശരിയല്ല. അതായത് ദ്രോണർ ഏകലവ്യനെ തിരസ്കരിച്ച പോലെ ഏകലവ്യൻ ദ്രോണന്റെ തിരസ്കാരത്തെ തിരസ്കരിച്ചു..

ഏകലവ്യനും കൃഷ്ണനും 
-----------------------------
കൃഷ്ണന്റെ cousin ആണ് ഏകലവ്യൻ. അധർമ്മത്തിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായ ജരാസന്ധനും ശിശുപാലനും വേണ്ടി ഏകലവ്യൻ കൃഷ്‌ണനെ ദ്രോഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഏകലവ്യനെ വധിച്ചത് കൃഷ്ണനാണ്. ഞാനിത് വായിച്ചറിയുന്നത് ഈയടുത്തിടെയാണ്. പലർക്കും ഇതറിയാനും വഴിയില്ല. കൃഷ്ണൻ വധിച്ചു എന്നറിഞ്ഞാൽ എന്തായാലൂം വധിക്കപ്പെട്ടയാൾക്ക് എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടോ എന്ന് എല്ലാവരും  ആലോചിക്കും. പക്ഷെ ഇതൊന്നും അറിയാത്ത ആൾക്കാർ എന്നും ഏകലവ്യന് നേരിടേണ്ടി വന്ന സ്ഥിതിയാലോചിച്ച് പരിതപിക്കും. 

ഗുരുദക്ഷിണ 
-----------------
അർജുനനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാനാണ് ദ്രോണർ ഏകലവ്യന്റെ തള്ളവിരൽ ചോദിച്ചതെന്നാണ് അധികം പേരും കരുതുന്നത്. പക്ഷെ, അതങ്ങനെയല്ല. ദ്രോണർ ഹസ്തിനപുരത്തിലെ ഗുരുവാണ്.. ഒരു ജോലിക്കാരനാണ്.. ഹസ്തിനപുരത്തിന് വേണ്ടി നല്ല പോരാളികളേയും വില്ലാളികളേയും ഉണ്ടാക്കുക എന്നതാണ് ദ്രോണരുടെ ജോലി. താൻ പഠിപ്പിച്ച ശിഷ്യന്മാരേക്കാളും മിടുക്കനായ മറ്റൊരു വില്ലാളി എന്തുകൊണ്ടും ഹസ്തിനപുരത്തിന് ഭീഷണിയാണ്. ഇക്കാലത്ത് ന്യൂക്ലിയർ പവർ ആയ രാജ്യങ്ങൾ മറ്റു രാജ്യങ്ങൾ ന്യൂക്ലിയർ പവർ ആകാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നപോലെ. അത് കൊണ്ടാണ് ദ്രോണർ ഏകലവ്യന്റെ തള്ളവിരൽ ഗുരുദക്ഷിണയായി ചോദിച്ച് ഏകലവ്യനെ ശക്തനായി പോരാടാൻ പറ്റാതാക്കിയത്.  ഹസ്തിനപുരത്തിന്റെ സുരക്ഷക്ക് വേണ്ടിയാണ് ദ്രോണർ അങ്ങിനെ ചെയ്തത്, അല്ലാതെ അർജുനനോടുള്ള വാത്സല്യം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല. 
 
ഏകലവ്യൻ കാണിച്ച് തരുന്ന മൂല്യങ്ങൾ 
---------------------------------------------------
ദ്രോണർ ചെയ്തതൊക്കെ ശരിയാണെന്ന് പറഞ്ഞാലും ഏകലവ്യൻ പ്രകടമാക്കിയ ജീവിതമൂല്യങ്ങൾ വളരെ വിലപ്പെട്ടതാണ്.

1. ശ്രദ്ധ: ഭഗവദ് ഗീതയിൽ പതിനേഴാമത്തെ അദ്ധ്യായം ശ്രദ്ധയെ പറ്റിയാണ്. പൊതുവെ,  ശ്രദ്ധ എന്ന് പറയുന്പോൾ  കാത് കൂർപ്പിച്ച് കേൾക്കാനോ സൂക്ഷ്മമായി നോക്കാനോ ഒക്കെയായിരിക്കും ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. പക്ഷെ, ശ്രദ്ധ എന്നത് പൂർണമാകണമെങ്കിൽ മനസ്സും ബുദ്ധിയും ഇന്ദ്രിയങ്ങളോട് കൂടി ചേരണം. അസ്ത്രശസ്ത്ര വിദ്യയിൽ ഏകലവ്യൻ കാണിച്ചിരുന്ന ശ്രദ്ധ കൊണ്ട് മാത്രമാണ്, ഏകലവ്യന് അതിൽ നിപുണൻ ആകാൻ പറ്റിയത്. നമുക്കെല്ലാവർക്കും പിന്തുടരാൻ പറ്റിയ ഒരു ജീവിതമൂല്യമാണത്. ചെയ്യുന്ന കാര്യം മനസ്സും ബുദ്ധിയും ശരീരവും ഒക്കെ ഒന്നായി ചെയ്യുന്പോളാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയോടെ അക്കാര്യം ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നതും,  ചെയ്യുന്ന കാര്യത്തിൽ വളരെ നല്ല രീതിയിൽ വിജയമുണ്ടാകുന്നതും.

2. ഗുരുഭക്തി: ദ്രോണർ ചോദിച്ചപ്പോഴേക്കും ഏകലവ്യൻ തന്റെ തള്ളവിരൽ മുറിച്ചുകൊടുത്തത്, ഏകലവ്യന് ദ്രോണരോട്  അതിതീവ്രമായ ഗുരുഭക്തിയുള്ളതു കൊണ്ടായിരുന്നു. ഗുരു ദൈവതുല്യമാണെന്നതിനെ ആ പ്രവർത്തിയിലൂടെ ഏകലവ്യൻ നമുക്ക് കാട്ടിത്തരുന്നു.

ദ്രോണർ നല്ല വ്യക്തിയല്ല... മഹാഭാരതം നല്ലതൊന്നുമല്ല 
-----------------------------------------------------------------------
മഹാഭാരതം എല്ലാ തരത്തിലുള്ള ആൾക്കാരെയും കാണിച്ചു തരുന്നു. ചിലർ നല്ലവർ.. ചിലർ വളരെ ചീത്ത ആൾക്കാർ. ഓരോരുത്തരും നാം പിന്തുടരേണ്ട മൂല്യങ്ങളെയോ അല്ലെങ്കിൽ ഒരിക്കലും ചെയ്യാൻ പാടില്ലാത്ത പോലത്തെ കാര്യങ്ങളെയോ കാണിച്ചുതരുന്നു. ഹസ്തിനപുരത്തിന്റെ നന്മക്കും നല്ലതിനും വേണ്ടി ഏതൊരാളും ചെയ്യുന്നതേ, ദ്രോണരും ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ. ദ്രോണരുടെ രാജ്യതന്ത്രവും, അപകടം മുൻകൂട്ടിയറിയാനുള്ള ദീർഘവീക്ഷണവും ആണ് ഇതിലൂടെ പ്രകടമാകുന്നത്.  അതുപോലെ, സഹതാപത്തോടെ നോക്കിക്കാണേണ്ട കഥാപാത്രമല്ല ഏകലവ്യന്റേത്. ഏകലവ്യന് തന്റേതായ ഒരു ചീത്തവശമുണ്ടെങ്കിലും - ശ്രദ്ധ, ഗുരുഭക്തി എന്നീ മൂല്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ആ വ്യക്തിത്വത്തെയാണ്  എല്ലാവരും കണ്ടുപഠിക്കേണ്ടതും അനുകരിക്കേണ്ടതും.

ഇതിഹാസങ്ങളിൽ വേണ്ടത് നോക്കാനോ, അതിൽ കണ്ടത് വേണ്ട പോലെ പറഞ്ഞു തരാനോ ഉള്ള ആൾക്കാർ വളരെ കുറവാണ്. ഉള്ളവരാകട്ടെ, നോക്കിക്കാണേണ്ടതിന്റെ opposite കാണുന്നു..തെറ്റായ കാര്യങ്ങളെ പൊലിപ്പിച്ച് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.. ജനങ്ങൾക്ക് എല്ലാ തരത്തിലുള്ള ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളും ഉണ്ടാക്കുന്നു.

[01232021]



Saturday, January 16, 2021

ചരിത്രം, ഇതിഹാസങ്ങൾ, തെറ്റിദ്ധാരണകൾ

എന്താണ് ചരിത്രം? എന്താണ് ഇതിഹാസങ്ങൾ?

ഈ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം തേടുന്നതിന് മുന്പ് തെറ്റിദ്ധാരണകൾ എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കണം. ഭാരതത്തിലുള്ള രണ്ട് മഹദ് ഗ്രന്ഥങ്ങളാണ് രാമായണവും മഹാഭാരതവും. ഈ രണ്ട് ഗ്രന്ഥങ്ങളിലെയും പല സംഭവങ്ങളെയും പല കഥാപാത്രങ്ങളേയും പറ്റി പലരും മനസ്സിലാക്കുന്നത് വളരെ തെറ്റായ രീതിയിലാണ്. ഉദാഹണത്തിന് 
1. പാണ്ഡവർ അവരുടെ രാജ്യം തിരിച്ചുകിട്ടാൻ വേണ്ടി ചെയ്തതാണ് മഹാഭാരതയുദ്ധം.
2. എല്ലാവരും ബഹുമാനിക്കുന്ന ജ്ഞാനിയായ ഭീഷ്മർ ദുഷ്ടന്മാരായ കൗരവർക്ക് വേണ്ടി പോരാടിയത്  ശരിയല്ല.
3. കർണ്ണനെയും ഭീഷ്മരെയും ദ്രോണരെയും പാണ്ഡവർ വധിച്ചത് ധർമ്മാനുസൃതമല്ല.
4. ഏകലവ്യന്റെ തള്ളവിരൽ ഗുരുദക്ഷിണയായി ദ്രോണർ ചോദിച്ചത് ശരിയായില്ല. 
5. ശ്രീരാമൻ സീതയെ ഉപേക്ഷിച്ചത് ഒട്ടും ശരിയല്ല. 

"എന്തുകൊണ്ടാണ്  പലർക്കും ഇങ്ങനെ തോന്നുന്നത്?" എന്നതിന്റെ കാരണം മാത്രമാണ് ഇവിടെ എഴുതാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്. (മുൻപേ എഴുതിയ ഉദാഹരണങ്ങളിലൊക്കെയുള്ള  തെറ്റിദ്ധാരണകളെ എങ്ങിനെ തിരുത്താമെന്നത് പിന്നീടെഴുതാം)

"ചരിത്രം",  "ഇതിഹാസം" എന്നീ വാക്കുകൾ എല്ലാവരും കേട്ടിട്ടുള്ളതും ഉപയോഗിക്കുന്നതുമാണ്. ഇവയെ പറ്റിയുള്ള രണ്ടു പൊതുധാരണകൾ ഇങ്ങനെയാണ്. 

- "ചരിത്രം" എന്ന വാക്ക് കേട്ടാൽ, ഉടനെ ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരവും, ഗാന്ധിജിയും, ജാലിയൻവാലാബാഗും, ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങളും, ലോകമഹായുദ്ധങ്ങളുമൊക്കെ മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തും. "ഇതിഹാസം" എന്ന് കേട്ടാൽ, അതെന്താണെന്ന് ആദ്യം ഒരു സംശയം വന്നേക്കാം. ആരെങ്കിലും ക്ലൂ തന്നാലേ, രാമായണവും മഹാഭാരതവും ഭാരതത്തിലെ രണ്ട് ഇതിഹാസങ്ങളായിരുന്നുവെന്ന് ഓർമ്മ വരൂ. 

- ചരിത്രവും ഇതിഹാസങ്ങളും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസമെന്താണെന്നലോചിച്ചാൽ, "ചരിത്രം" പണ്ടുണ്ടായി എന്നുറപ്പുള്ള സംഭവങ്ങളാണെന്നും, "ഇതിഹാസം"എന്നത് വെറും കഥകളുമാണെന്നുമുള്ള അനുമാനത്തിലെത്താനേ വഴിയുള്ളൂ.  

പക്ഷെ, രാമായണവും മഹാഭാരതവും,  ഭാരതത്തിന്റെ പൂർവ്വകാല ചരിത്രം തന്നെയാണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നവരുമുണ്ട്. (ഉദാഹരണം: രാമേശ്വരത്തേയും ശ്രീലങ്കയേയും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന കടലിനടിയിൽ കിടക്കുന്ന രാമസേതു, രാമായണത്തെ ഒരു ചരിത്ര സംഭവമായി കണക്കാക്കുന്നതിനെ സപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു). ചരിത്രമാണെങ്കിൽ അവയെ ചരിത്രമെന്നു തന്നെ പറഞ്ഞുകൂടേ? പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടാണ് രാമായണത്തെയും മഹാഭാരതത്തെയും ഇതിഹാസങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്? ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം, മഹാഭാരതത്തെ പറ്റിയും രാമായണത്തെ പറ്റിയും, പലർക്കുമുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണകളുടെ കാരണത്തെ വ്യക്തമാക്കാൻ സഹായിക്കും. 

ചരിത്രവും ഇതിഹാസവും എന്താണെന്ന് നോക്കാം. 

ചരിത്രം 
----------
ചരിത്രമെന്ന് പറഞ്ഞാൽ, മുൻപ് നടന്നിട്ടുള്ള സംഭവങ്ങളുടെ ഒരു വിവരണം മാത്രമാണ്. ഓരോ കാലഘട്ടത്തിൽ നടന്ന യുദ്ധങ്ങൾ, ഭരണാധികാരികളുടെ ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങൾ, മനുഷ്യന്മാരെ ചൂഷണം ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ എന്നിവയൊക്കെയായിരിക്കും അധികവും ചരിത്രത്തിലുണ്ടാകുക. രണ്ടു രീതിയിൽ ചരിത്രത്തെ രേഖപ്പെടുത്താം - 
1.  വളരെ വളരെ കാലം മുൻപ് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ അവ രേഖപ്പെടുത്തിയ മറ്റു പുസ്തകങ്ങളോ, സ്ഥലങ്ങളോ, സാധനങ്ങളോ ഒക്കെ നോക്കി പഠിച്ച് ഉണ്ടാക്കുന്ന നിഗമനങ്ങൾ ചരിത്രമായി രേഖപ്പെടുത്താം. ഉദാഹരണം - സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരത്തിന്റെ ചരിത്രം 
2. ഓരോ കാലഘട്ടത്തിലും അക്കാലത്ത് നടന്ന സംഭവങ്ങൾ അപ്പോൾ തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുക.  അത് പിന്നീട് ചരിത്രമാകുന്നു. ഉദാഹരണം: രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധം.

ചരിത്രത്തിന്റെ പ്രശ്നങ്ങൾ 
---------------------------------
പണ്ടെന്ത് നടന്നു എന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ചരിത്രം സഹായിക്കും. "ഒരു സമൂഹമെന്നെ നിലയിൽ പണ്ട് കാലത്ത് എന്തായിരുന്നു പൊതുവായ വികാരമെന്ന്" എന്ന ചെറിയ ഒരു ഐഡിയ ചരിത്രത്തിലൂടെ കിട്ടുമെങ്കിലും, ചില പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്. എങ്ങനെയാണ് ചരിത്രം എഴുതിയത് എന്നത് തന്നെയാണ് പ്രശ്നം. 

a. വളരെ കാലം മുൻപുണ്ടായ സംഭവങ്ങളെ പറ്റി ഉണ്ടാക്കിയ നിഗമനങ്ങളാണ് ഒരു തരത്തിലുള്ള ചരിത്രം (പോയിന്റ് 1). ആ നിഗമനങ്ങൾ ശരിയാകണമെന്നില്ല. ഇപ്പോൾ ശരിയാണെന്ന് തോന്നുമെങ്കിലും നാളെ അത് മാറാം. (സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരമാണ് ഭാരത ദേശത്തെ ഏറ്റവും പഴയ സംസ്കാരം എന്ന് കരുതുന്നുണ്ടെങ്കിലും, വരും കാലങ്ങളിൽ ഭാരതത്തിൽ വേറെ എവിടെയെങ്കിലും സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരത്തിനേക്കാൾ പഴയ മറ്റൊരു സംസ്കാരത്തെ കണ്ടെത്തിയേക്കാം)

b. നടക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ അത് പോലെ രേഖപ്പെടുത്തിയുണ്ടാക്കുന്ന ചരിത്രം. എല്ലാ സംഭവങ്ങളും മുന്നിൽ നടക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഇതിൽ നിഗമനങ്ങൾ കുറവായിരിക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രം എഴുതുന്നവർ സംഭവ വികാസങ്ങളുടെ കാലഘട്ടത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്നവർ ആയിരിക്കുമെങ്കിലും, അവർ സംഭവങ്ങളുടെ ഭാഗമാകാതെ വെറും ദൃക്‌സാക്ഷികൾ ആകാനാണ് സാദ്ധ്യത. ഇങ്ങനെയുള്ള സന്ദർഭങ്ങളിൽ ആരാണോ ജയിച്ചത്, അവരെഴുതുന്ന ചരിത്രം വളരെ പക്ഷഭേദം ഉള്ളതായിരിക്കും.  എഴുതുന്നവർ/ജയിച്ചവർ അവരുടെ ചീത്ത വശങ്ങളെ പറ്റിയോ, കുറവുകളെ പറ്റിയോ എഴുതാൻ സാധ്യത കുറവാണ്. History is always written in favor of the victorious..
 
ഇതിഹാസങ്ങൾ 
----------------------
ഇതിഹാസങ്ങളും ചരിത്രവും തമ്മിൽ 2 തരത്തിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. 
- രചയിതാക്കളിലുള്ള വ്യത്യാസം (Author's influence )
- രചനയിലുള്ള വ്യത്യാസം (Difference of Content)

രചയിതാക്കളിലുള്ള വ്യത്യാസം (Author's influence )
********************************************
 രചയിതാക്കൾ കാരണം ചരിത്രത്തിനുണ്ടാകുന്ന കുറവുകൾ മുകളിൽ എഴുതിയിരുന്നല്ലോ. ആ കുറവുകൾ ഇല്ലാത്തതാണ് ഇതിഹാസങ്ങൾ. ഇതിഹാസ രചനയിൽ നിഗമനങ്ങളും പക്ഷഭേദവും ഇല്ല.. (അല്ലെങ്കിൽ വളരെ വളരെ കുറവാണ്)

1. രണ്ട് ഇതിഹാസങ്ങളും എഴുതിയത് അക്കാലത്ത് ജീവിച്ചിരുന്നവർ തന്നെയാണ്. മഹാഭാരതകാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന വ്യാസനാണ് മഹാഭാരതം എഴുതിയത്, അതുപോലെ രാമൻ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്താണ് വാല്മീകിയും ഉണ്ടായിരുന്നത്. അതിനാൽ നിഗമനങ്ങൾ ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യതയില്ല.

2. വ്യാസന്റെ കുടുംബത്തിൽ, സ്വന്തം സന്തതിപരന്പരകൾ തമ്മിലുണ്ടായ സംഘർഷമാണ് മഹാഭാരതം. അത് പോലെ വാല്മീകി, രാമന്റെ മക്കളെയും രാമന്റെ ഭാര്യയായ സീതയെയും സംരക്ഷിച്ച ആളാണ്. അതായത്, രണ്ട് പേരും അക്കാലത്തെ സംഭവങ്ങളുടെ വെറും  ദൃക്‌സാക്ഷികളല്ല.. ആ ചരിത്രത്തിന്റെ ഭാഗം തന്നെയാണ്. 

3. History is always written in favor of the victorious.. എന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല.  
മഹാഭാരതം: മഹാഭാരതത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ, യുദ്ധത്തിലേർപ്പെട്ട രണ്ടു ഭാഗങ്ങളും (കൗരവരും പാണ്ഡവരും) രചയിതാവിന്റെ (വ്യാസന്റെ) സന്തതി പരന്പരകൾ  ആയതിനാൽ പക്ഷഭേദം ഉണ്ടാകാൻ സാധ്യത കുറവാണ്. പൊതുവെ, മഹാഭാരതത്തെ തെറ്റായ രീതിയിൽ ചിലർ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന രീതി വച്ച് ആ പക്ഷഭേദമില്ലായ്മ മനസ്സിലാക്കാം. കർണ്ണനെ  വധിച്ച രീതിയും, ഭീഷ്മരെ വധിച്ച രീതിയും ചൂണ്ടിക്കാട്ടി പാണ്ഡവരും അധർമ്മികൾ ആണെന്ന് വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നവരുണ്ട്.  ചളിയിൽ രഥത്തിന്റെ ചക്രം താഴ്ന്നു പോയപ്പോഴാണ് അർജുനൻ കർണ്ണനെ അന്പെയ്‌തത്‌ കൊന്നത്.. അത് പോലെ ശിഖണ്ഡിയെ മുൻനിർത്തയാണ് അർജുനൻ ഭീഷ്മരെ അന്പെയ്‌തു വീഴ്‌ത്തിയത്.  മറ്റുള്ളവർ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന പോലെ, അത് അധർമ്മമാണെന്ന് തന്നെ കരുതുക.. അപ്പോൾ മനസ്സിലാക്കാം വ്യാസന്റെ പക്ഷഭേദമില്ലായ്മ... വ്യാസൻ ജയിച്ചവർക്ക് വേണ്ടിയോ അല്ലെങ്കിൽ പാണ്ഡവർക്ക് വേണ്ടിയോ എഴുതിയതാണ് മഹാഭാരതമെങ്കിൽ, വ്യാസന് കർണ്ണന്റെ വധത്തെയും ഭീഷ്മരുടെ വധത്തെയും പാണ്ഡവർക്ക് അനുകൂലമായ രീതിയിൽ എഴുതാമായിരുന്നു. പക്ഷെ വ്യാസൻ അങ്ങിനെ ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നത് വ്യാസന് ആരോടും പക്ഷഭേദം ഇല്ലായിരുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. (കർണ്ണനെ വധിച്ച രീതിയിലും ഭീഷ്മരെ വധിച്ച രീതിയിലും അധർമ്മം ഇല്ലായെന്ന് പിന്നീട് വിശദീകരിക്കാം)

രാമായണം: രാമന്റെ കഥയായ രാമായണത്തെയും രാമന്റെ പ്രവർത്തികളെയും തെറ്റായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നവരുണ്ട്. രാമൻ ചെയ്തത് ശരിയല്ലെന്ന് കരുതുന്ന രീതിയിലൂടെ നോക്കിയാൽ വാല്മീകിയുടെ പക്ഷഭേദമില്ലായ്മ മനസ്സിലാക്കാം. രാമൻ ഉപേക്ഷിച്ച സീതയെയും മക്കളെയും സംരക്ഷിച്ച വാല്മീകി, രാമനെപറ്റി മോശമായി എഴുതാനാണ് കൂടുതൽ സാധ്യത. പക്ഷെ, രാമനെ മര്യാദാ പുരുഷോത്തമനായിട്ടും നല്ലവനായിട്ടുമാണ് വാല്മീകി രാമായണത്തിൽ എഴുതിയിട്ടുള്ളത്. അതിൽ നിന്നും വാല്മീകി പക്ഷഭേദം കാണിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് അനുമാനിക്കാം. 

അങ്ങനെ, ഇതിഹാസങ്ങളെഴുതിയവർ ചരിത്രം എഴുതുന്നവരേക്കാൾ സത്യസന്ധരും നിഷ്പക്ഷരുമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

രചനയിലുള്ള വ്യത്യാസം (Difference of Content)
*****************************************
പൂർവ്വകാല സംഭവങ്ങൾ, യുദ്ധങ്ങൾ, ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങൾ, ക്രൂരതകൾ ഇതൊക്കെയാണ് ചരിത്രത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം. എന്തൊക്കെയായിരുന്നു സമൂഹത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം അല്ലെങ്കിൽ യുദ്ധത്തിന്റെ/സമരത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം എന്നതും ആ ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിയോ ഇല്ലയോ എന്നതും, ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിയവർ എന്തൊക്കെ ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങളോടെ രാജ്യം ഭരിച്ചു, ഈ ഒരു യാത്രയിൽ ആർക്കൊക്കെ ദുരിതങ്ങൾ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു എന്നൊക്കെ ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണും. ഇതിൽ നിന്നും മനുഷ്യന് ഒരു സമൂഹമെന്ന നിലയിൽ ചില കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റുമെങ്കിലും, സ്വയം ഒരു വ്യക്തി എന്ന നിലയിൽ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നോ, എങ്ങനെ പെരുമാറണമെന്നോ ഉള്ള സൂചനകൾ കിട്ടാൻ സാധ്യത കുറവാണ്. 

അവിടെയാണ് ഇതിഹാസങ്ങളുടെ content ൽ ഉള്ള വ്യത്യാസം. ഇതിഹാസവും പണ്ടത്തെ ചരിത്രം തന്നെയാണ് പറയുന്നതെങ്കിലും, ആ ചരിത്രവിവരണം ജീവിതമൂല്യങ്ങൾ കൊണ്ട് സംപുഷ്ടമാണ്. രാമായണത്തിൽ, സീതയെ അപഹരിച്ച രാവണനെ തോല്പിച്ച് രാമൻ വിജയിച്ചു എന്നതിനപ്പുറം... രാമന്റെ ഗുണങ്ങൾ (നന്മ, ധീരത, ത്യാഗം, യുദ്ധസാമർഥ്യം, മനുഷ്യരോടുള്ള അലിവ്) എല്ലാം കാണിച്ച് രാമൻ എങ്ങിനെ മര്യാദാപുരുഷോത്തമൻ ആയിയെന്ന് കാണിച്ചു തരുന്നു. രാമായണം മനസ്സിലാക്കുന്നവർക്ക്, ആ ചരിത്രം മനസ്സിലാക്കുന്നതിനോടൊപ്പം, അവരവരുടെ സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ പ്രായോഗികമാക്കാൻ ശ്രമിക്കേണ്ട മൂല്യങ്ങൾ കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്നു(രാമൻ ജീവിച്ചു കാണിച്ചുകൊടുത്ത  മൂല്യങ്ങൾ). അതെ പോലെ, വളരെയധികം പഠിച്ചവനായ രാവണന്റെ ക്രൂരത, അഹങ്കാരം, ഗർവ്, മദം, മോഹം എന്നീ ചീത്ത ഗുണങ്ങൾ, വ്യക്തമായി തുറന്നു കാട്ടുന്നത് വഴി... ആ ദുഷിച്ച പ്രകൃതിയില്ലാതെ ജീവിക്കാനുള്ള മാർഗദർശനമാണ് നൽകുന്നത്. ഇതേ പോലെ തന്നെയാണ്... മഹാഭാരതത്തിലെ ഓരോ കഥാപാത്രങ്ങളും... ഭീഷ്മരും, യുധിഷ്ഠിരനും.. ദുര്യോധനനും  കർണ്ണനും, ശകുനിയും... ഒക്കെ.. ചിലർക്ക് നല്ല ഗുണങ്ങളും മറ്റു ചിലർക്ക് ചീത്ത പ്രകൃതിയും. 

മനുഷ്യൻ എന്നാൽ ഭൗതികമായ ശരീരം മാത്രമല്ല.... നമുക്ക് കാണാൻ പറ്റാത്ത മനസ്സ്, ബുദ്ധി, അഹങ്കാരം, ആത്മാവ് എന്നിവയും കൂടിയതാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവുണ്ടാക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന (ആത്മജ്ഞാനത്തിന് വഴി കാട്ടിത്തരുന്ന) ഭാഗങ്ങൾ ഇതിഹാസങ്ങളിലുണ്ട് (രാമായണത്തിൽ യോഗവാസിഷ്ഠം, മഹാഭാരതത്തിൽ ഭഗവദ് ഗീത). ചരിത്രം ഭൗതികമായ കാര്യങ്ങളെ പറ്റി പ്രതിപാദിക്കുന്നതാണ്. പക്ഷെ ഇതിഹാസങ്ങൾ,  ഭൗതികമായ കാര്യങ്ങളെ പ്രതിപാദിക്കുന്പോൾ തന്നെ അതിനിടയിൽ ഭൗതികമല്ലാത്ത തലത്തിൽ ( മനസ്സ്, ബുദ്ധി, അഹങ്കാരം, ആത്മാവ്) നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളെ കൂടി വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്നു. ഒരു മനുഷ്യൻ നന്നാവണമെങ്കിൽ അവന്റെ മനസ്സും ബുദ്ധിയും അഹങ്കാരവും നന്നാവണം.. ചരിത്രവിവരണം കൊണ്ട് അത് നടക്കുന്നില്ല. പക്ഷെ, ശരിയായ രീതിയിൽ ഇതിഹാസങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കിയാൽ മനസ്സും ബുദ്ധിയും അഹങ്കാരവും കൂടുതൽ pure ആകാൻ സഹായിക്കും. 

ഇതിഹാസങ്ങളിൽ വ്യക്‌തികളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ് ചരിത്രവിവരണം. ചരിത്രത്തിലാകട്ടെ, വ്യക്തികളെ പറ്റി പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും നടന്ന സംഭവ വികാസങ്ങൾക്കാണ് മുൻ‌തൂക്കം. അത് കൊണ്ടാണ്. നാം സ്‌കൂളിൽ പഠിച്ച, മുൻപ് നടന്നിരുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങൾക്ക്  മുൻ‌തൂക്കം  കൊടുത്ത് പഠിച്ചിരുന്ന ചരിത്രത്തിന്റെ, അതെ അളവുകോൽ വച്ച് നോക്കുന്പോൾ, ഇതിഹാസത്തെ വെറും കഥ പോലെ തോന്നുന്നത്. പക്ഷെ, ഇതിഹാസങ്ങൾ വ്യക്തീയമായ വിവരണത്തിലൂടെ ചരിത്രം എന്താണെന്ന് പറഞ്ഞ്... ആ ചരിത്രവിവരണത്തിനിടയിലൂടെ സമൂഹത്തിൽ വ്യക്തീയമായി ഓരോരുത്തരുടെയും മനസ്സിലും ബുദ്ധിയിലും ഉണ്ടാകേണ്ട ഉന്നമനത്തെയും ലക്‌ഷ്യം വക്കുന്നു..

തെറ്റിദ്ധാരണക്ക് കാരണം  
---------------------------------
ഭൂരിപക്ഷം ആൾക്കാർക്കും ഇതിഹാസങ്ങളെ പറ്റി അമർ ചിത്രകഥ ലെവലിൽ ഉള്ള അറിവേ ഉണ്ടാകൂ. കുട്ടികൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള കഥകൾ ആയതിനാൽ, അത് ശരിക്കുമുള്ള ഇതിഹാസവിവരണമല്ല.  അത് കൊണ്ടാണ്, പലർക്കും "കർണ്ണനെ വധിച്ച രീതിയും, ഭീഷ്മരെ വധിച്ച രീതിയുമൊക്കെ അധർമ്മം ആയി തോന്നുന്നത്", "രാമൻ സീതയെ ഉപേക്ഷിച്ചത് ശരിയല്ല എന്ന് തോന്നുന്നത്". 

ചുരുക്കം പറഞ്ഞാൽ, ജീവിതമൂല്യങ്ങളും ചരിത്രവും കൂടിക്കലർന്നിട്ടുള്ള ഇതിഹാസങ്ങളിലെ ജീവിതമൂല്യങ്ങളെ ഒരു vaccum cleaner വച്ച് എടുത്ത് കളഞ്ഞ്.. വെറും  സംഭവങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ വെറും ചരിത്രം മാത്രമാക്കി വിവരിക്കുന്നതാണ് അമർ ചിത്രകഥകൾ ... അതെ ലെവലിൽ തന്നെയാണ് മുതിർന്ന പലരും ഇപ്പോഴും ഇതിഹാസങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കുന്നത്... അതുകൊണ്ട്, പലരും ചരിത്രത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്ന പോലെ ഇതിഹാസത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ചിന്തകൾ കൊണ്ടും ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ കൊണ്ടും, ചരിത്രത്തിന്റെ അളവുകോൽ വച്ച്, അയ്യായിരത്തിലേറെ വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപുള്ള ഇതിഹാസ കഥാപാത്രങ്ങളെ നിരൂപണം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്നതാണ് മറ്റൊരു തെറ്റ്.

ജീവിതമൂല്യങ്ങളോട് കൂടി ഇതിഹാസങ്ങളെ വിവരിക്കാൻ പറ്റുന്നവർ പറയുന്നത് കേട്ടാലേ, ഇതിഹാസങ്ങളെന്താണെന്ന് പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലാകൂ..  അപ്പോൾ, കർണ്ണനെയും ഭീഷമരെയും  വധിച്ച രീതിയിലൊന്നും അധർമ്മം ഇല്ലായെന്നും.... രാമൻ മര്യാദ പുരുഷോത്തമൻ ആയിരുന്നെന്നും മനസ്സിലാകും.

പലർക്കുമുള്ള തെറ്റിദ്ധാരണകളിൽ, തെറ്റിദ്ധാരണക്ക് വകയില്ലയെന്നത് പിന്നീടെഴുതാം... അതിന് കുറെ എഴുതേണ്ടതുണ്ട്....

[01162021]